Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 2.pdf/120

 — I owszem, odpowiedział Brandt, jest nowina i ważna.
 — Cóż to takiego! kogo się to tycze partykularnie?
 — Was Mości Kasztellanie najbardziéj, cicho dodał Jezuita.
 — A więc? Co to jest, Ojcze?
 — Panowie Senatorowie przybyli posłani od Króla Jego Mości, dla uczynienia tu zgody.
 — Już przybyli! rzekł z widoczną niespokojnością Kasztellan.
 — Tylko co! — Przed godziną — Wiadomo zapewne jacy.
 — O! wiém o tém i mało nie to, co w listach J. K. Mości do nas pisanych się zawiéra — odrzekł Kasztellan.
 — Dziękujemy Bogu, rzekł Jezuita, że to może zgodę upragnioną sprowadzić.
 Kasztellan spójrzał w oczy Jezuicie z podziwieniem i nic nie rzekł na to.
 — Zgoda zawsze pożądana, dodał Ojciec Jan, tém bardziéj, gdy między jednego kraju obywatelami i znakomitemi ludźmi, których