Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 1.pdf/91

 — Co? wszystko było pozamykano — mało mnie hultaje nie odarli, ledwo żywy wróciłem.
 — Alboż cię kto napastował?
 — I jak napastowali, odpowiedział Brożek oddając resztę pieniędzy szelążkami fałszywemi, ledwiem się wywinął.
 To mówiąc, odstąpił od stołu i okrutnie się zatoczył.
 — O! i tak się zataczasz! zawołał Barbier.
 — Bo mnie któryś w głowę czekanem palnął.
 — Gdzie? gdzie? pokaż! pochwycili wszyscy razem biegnąc ku niemu, aż się i Stanisław ocknął i obejrzał.
 — Jest wino, rzekł do niego P. Barbier, ale nasz nieszczęśliwy poseł po łbie za to oberwał!
 I szukali wszyscy po głowie, ale P. Brożek zasłaniając się i udając że go mocno boli, umknął do drugiéj izby, podesłał sobie płaszcza i położył się na nim spać — Tym czasem dobyto kubki, zaproszono P. Burczaka, który różaniec złożył i ochotniéjszy za stół siadł.