Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 1.pdf/87

 — A tak, odpowiedział Brożek, przybyłem tu ono co dziś z P. Barberjuszem, który ta będzie fortecę w kamienicy robił, czy coś.
 — Toż to po co? rzekł drugi.
 — Kto to wié! mruczał Brożek, na kogo to się Pan Starosta gotuje.
 Nieznajomi spójrzeli po sobie, Brożek obracał oczyma na wszystkie strony i przecierał je ręką, czując że mu wino po głowie chodzie zaczynało.
 — Toście WMość dziś przybyli. Aleć tam któś więcéj jeszcze pono?
 — A! to P. Stanisław przybył z za granicy P. Barberjuszowi pomagać około téj roboty.
 — Co to za Stanisław?
 — Wychowanek P. Starosty, którego na wojaka sposobi, i posyłał go był uczyć się za granicę téj tam mądrości obozowéj.
 Brożek mówił a czuł że go coś jakby siatką zawiesiło, i ująwszy za dzban stojący pod ławą, począł wstawać powoli.
 — Trzeba mi powracać, boć się coś zdaje, jak gdybym się upił.