Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Nad Spreą.djvu/261

im daje imię, wychowanie i stosunki niemieckie?...
 — Nic a nic! rzekł Wolski — brzydzę się świętokradzką apostazyą!
 Apostazyi nie zrozumiawszy radca komercyjny, zamyślił się chwilę, nie mógł wpaść na trop tego wyrazu... i to go zmięszało...
 — Waćpan niegodzien jesteś doprawdy, aby z nim o to wieść spór — pierwszy raz wtrąciła gniewnie żona — nie chcesz, aby dzieci były Niemcami, ja matka nie pozwolę, by Polakami były...
 Radca milczący jeszcze, apostazyi nie mogąc strawić, mruczał tylko.
 — To są właśnie sprawy, które stanowczo uregulowane być powinny — odparł Wolski dosyć chłodno... — Lischen jest u mnie i tej mi nikt w świecie odebrać nie może, wychowam ją na Polkę... co się tyczy Fryca i Emila... (obrócił się do radcy) panu wiadomo, żem odziedziczył...
 — A wiem, rzekł wzdychając Riebe.
 — Pół miliona talarów...
 — Piękna i poważna suma...
 — Z której ani Fryc ani Emil grosza mieć nie będą, jeśli Niemcami mają zostać.
 Radca usta wydął dziwnie.
 — Nie rozumiem — rzekł sucho...