Wszystkie osoby, wspomniane w tekście powyższego urywku, wzięte zostały z Historiae Tacyta. Tam też można znaleźć o nich potrzebne szczegóły. Tu ograniczę się tylko do wyjaśnień najważniejszych.
Konsul T. Vinius, czarny charakter, zwany przez Tacyta deterrimus mortalium (Hist. I, 6), miał na Galbę wielki wpływ; zginął podobno na rozkaz Othona (Hist. I. 42).
Cornelius Laco, prefekt pretorjanów, zwany przez Tacyta ignavissimus, główny kierownik polityki Galby; zgładzony na rozkaz Othona (Hist. I, 46),
Marcianus Icelus, wyzwoleniec, intrygant podburzający Lakona przeciw Winjuszowi; zginął w tym czasie, co i Lakon.
Maevius Pudens, e proximis Tigellini, główny podżegacz przeciwko Galbie (Hist. I. 24).
Antonius Taurus, trybun pretorjanów (Hist. I, 20), dymisjonowany.
Aemilius Pacensis, trybun wojskowy, również dymisjonowany przez Galbę, następnie jeden z wodzów Othona; zginął w czasie walki na Kapitolu (Hist. III, 73).
Piso Licinianus, przybrany syn Galby; zabity w świątyni przez spiskowców (Hist. I, 43).
Non unius quidem nationis cives neque unius terrae incolae de hac nobili palma assequenda inter sese contendunt, immo vero ex orbe universo, et universis orbis gentibus cuncti Musarum alumni, in hac communi et vere mundana versantur arena. Itaque fit, ut illustrissimum hoc tribunal quod ornamenta haec decernit, et Rex augustissimus, qui decretas jam palmas distribuere dignatur, non solum poetas et singulos homines hac munificentia exornant, sed etiam nationes, quarum filios insigni hoc favore decorare placuerit, summo afficiant honore. Etenim in senten[t]ia Vestra profecto id continetur latetque testimonium, labores studia, vitam illius nationis non fuisse irrita neque vana, sed contulisse aliquam stipem ad mortalium commoda augenda, cultum provehendum et promovendam humanitatem. Quodsi aliarum nationum filii ejusmodi judicium maximi pretii esse jure videbitur, aequum est hominem ex Polonia oriundum plurimi aestimare Vestram benevolentiam. Nam quae jam mortua esse dicebatur, eam vivere sententia Vestra probatis, quam funditus jam profligatam et captam adversarii clamabant, eam ad homines capiendos conciliandosque idoneam
