wizoryczną listę współpracowników. Lista pełniejsza wymieniona została w nrze 47 (28. II.). Są na niej: J. I. Kraszewski, Asnyk, Leo, Jenike, Prus, Deotyma, Jordan, Felicjan, Andriolli, Chełmowski, Siemiradzki, Korzon, Kochańska, Modrzejewska, K. Miarka etc. Słowem, nazwiska całej ówczesnej elity kulturalnej i społecznej.
Rzecz charakterystyczna, iż w tej liście brak jednego nazwiska: samego redaktora i organizatora, Henryka Sienkiewicza. Nie chciał o sobie pisać. Notatka jest poza tem o tyle ważna, że spotykamy w niej już nowy, ustalony tytuł jednodniówki. Brzmi on: „Ziarno“. W tymże numerze mieści się też — powtórzony za „Kurjerem Porannym“ — list Miarki.
Odtąd już coraz rzadsze stają się wzmianki o Śląsku na łamach „Gazety Polskiej“. Listy ofiar jeszcze figurują, jeszcze jest i notatka o portrecie Miarki wykonanym przez Millera, ale nawoływania do składek milkną. Nie są już tak potrzebne, skoro początek już zrobiono i ofiarność społeczna wartko się toczy. Poza tem Sienkiewicz zawalony jest pracą. Pisze artykuły o innych klęskach społecznych (powódź w Sandomierskiem i emigracja do Ameryki), wygłasza odczyty na rzecz Towarzystwa Dobroczynności, pisze sprawozdania literackie, teatral-
Strona:Józef Birkenmajer - Sienkiewicz a Śląsk.djvu/29
Ta strona została uwierzytelniona.
25
