Strona:Józef Baka - Uwagi Rzeczy Ostatecznych Y Złosci Grzechowey.djvu/35

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Przed Niebem, i Ziemią Panie! winſzuię ſobie, ogłaſzam chętnie o ſobie, cieſzęſię, weſelę śię w ſobie, żem ia z ſiebie nic; a ty z ſiebię i w ſobie wſzytko! i zupełnym dobrem.
Pod obłoki wyſkakuie duſza moia z radośći poznaney prawdy: że ia brzydota niekczemna; żem ia Ziema, proch, ropa, i wor gnoiu; żem ia ślepota, niemota, chromota, głupſtwo, ciemność, i ohyda niegodna nawet oczu ſtworzenia wſzelkiego.
27. Boże w Tròycy iedyny, miłości ſerca mego!czym śię ia wieczny nędznik tobie przyſłużę podług maieſtatu twego godności? o toa wielbię cię, cńwalę cię wiecznie, całym Tobą, całą ſiłą mądrości twey; wſzytkimi przymiotami, właſnoſciami, doſkonałościami twoimi. Kocham ćię wieczną miłością twoią; tudżieſz kocham ćię ſercem Pana JEZUSA, Nayſwiętſzey Panny, i wſzytkichSwiętych. A przy tym, twoią mądrością, twoią doſkonałośćią, ciebie ſamego, ciebie całego, iak ieſteś nieſkończanie w ſobie, tobie wiecznie oddaię, ofiaruię za mnie grzefznego; za duſze w czyſcu będące; i za dziś konaiących.
28. JEZU Zbawićielu moy! któryś ukochał mnie więcey, niż ſiebie; boś dla mnie, i za mnie, tak okrutnie na ſromotnym umarł krzyżu: tobie ponawiam, i oddaię wſzytkę przedwieczną miłość Troycy Przenayſwiętſzey ku tobie;