Ta strona została uwierzytelniona.
12
HENRYK ZBIERZCHOWSKI
Las.
Noc jasna... gwiezdnem migotaniem gwarna
I przesycona jutrzni światłem bialem.
Las swojem cielskiem szarem, skamieniałem
Wrósł w blade niebo, niby chmura czarna.
Wtem drgnęły drzewa dziwną zdjęte trwogą..
Wiatr, co w gałęziach nieruchomie zwisał,
Wstrząsł się, rozbudził, rozgrał, rozkołysał
I zaczął szumieć posępnie, złowrogo.
Hej! jak konary tłuką się i skrzypią,
Jak szemrze liści rozszalałe morze,
Jakieś się licho rozhukało w borze,
A liście z wiatrem sypią się i sypią...
I znowu cicho... przebudzone burzą
Tajemną... gwiazdy złote oczy mrużą.
