Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/152

i podań, to jest na Księgi chrześcijańskie. Wówczas to z pośród wielu i Księgi Ezdrasza, trzecie i czwarte, z szeregu Ksiąg świętych były wyjęte. Zatrzymali je jednakże w swych Księgach świętych ci chrześcijanie, którzy zostali przy dawniejszych wierzeniach i podaniach. A napis, jaki nad Księgami Ezdrasza trzecią i czwartą kłaść poczęli we wszystkich zbiorowych wydaniach swych Ksiąg świętych, świadczy, jakie znaczenie Księgom Ezdraszowym nadawano z początku ich istnienia... »Dwoje Księgi, które pod imieniem trzecich i czwartych Ksiąg Ezdraszowych udawają (w łacińskim oryginale: circumferuntur, więc: krążą, obiegają), tu na końcu, na stronie... położone są, aby do końca nie zginęły: ponieważ je niektórzy święci ojcowie czasem wspominają i w niektórych bibljach łacińskich, tak ręką pisanych, jako i drukowanych, się znajdują«. (Biblja... we Wrocławiu, R. P. 1740; z niej biorę cytaty następne).
 W Paryżu, w Bibljotece Narodowej, pomiędzy rękopisami greckimi znajduje się jeden, zwany Codex Colbertinus, nr. 729 oznaczony, na którym położony napis głosi, że zawiera: Słowo i Objawienie świętego Proroka Ezdrasza, ulubieńca Bożego.
 Przez czas długi miano ten rękopis za tekst grecki Księgi czwartej Ezdraszowej. To mniemanie dzielił z z innymi nawet zasłużony badacz i wydawca Apokryfów, J. K. Thilo. Nakoniec z rękopisu tego rzeczoną Apokalipsę wydał K. Tischendorf, w zbiorze pod tytułem; Apocalypses Apoctyphae Mosis, Esdrae, Pauli, Johannis, item Mariae Dormitio, Lipsiae', 1866 i w ten sposób rozstrzygnął pytanie o stosunku tego utworu do czwartej Księgi Ezdrasza. Zaznaczywszy w Przedmowie (Prolegomena, XII sq.) odrębność jej od znanej już nam Apokalipsy Ezdrasza, wydawca twierdzi, że ani pod względem starożytności, ani wartości nie należy z nią porównywać. Jednakże dodaje, że autor Ezdrasza Paryskiego (tak bowiem ten utwór nazywa) w wielu razach naśladował autora Księgi czwartej Ezdraszowej. I tak, według niego, »w obu w jednaki i również gwałtowny sposób zwraca się prorok do Stwórcy i Sędziego i z takichże powodów wyrzuca mu jego niepowściągliwość. W obu powątpiewa w jego niesprawiedliwość i temiż grzechami, popełnio-