Umbram fugat veritas. Prawda i rzeczywistość Boga jest u nas, na naszych ołtarzach, gdzie Chrystus obecny jest vere, realiter et substantialiter. W Jerozolimie poza kościołami katolickiemi w szczególny sposób jest obecny tylko per reminiscentiam. Nawet w Coenaculum daremnie szukasz Pana Jezusa eucharystycznego, choć właśnie tam ustanowił Przenajświętszy Sakrament. Bo Wieczernik jest w rękach muzułmańskich, a chrześcijanom nie wolno tam ani pomodlić się głośno. Raz w roku tylko, w Wielki Czwartek, odprawiają tam Franciszkanie mszę św. za łaskawem zezwoleniem mahometan.
O, jak drogie muszą nam być nasze świątynie, choćby najskromniejsze, bo mamy w nich skarb największy, Pana Jezusa w Przenajśw. Sakramencie et Cor Eius, delicias sanctorum omnium! I już znowu przypomina się Nil egipski. Błogosławieństwo tam, gdzie dochodzi jego woda użyźniająca; poza tem Sahara! — Radość, szczęście i wesele tam, gdzie dochodzi torrens voluptatis, płynący z Eucharystji, — poza tem beznadziejna pystynia.
Wspomniałem już, jak należy rozumieć naród „wybrany“, wybrany na przykład wychowawczy dla całej ludzkości. To samo jest ze Sodomą i Gomorą, których miejsca słoną wodą swoją wciąż myje Morze Martwe. Do Morza Martwego jedzie się przez pustynię, w której żył św. Jan Chrzciciel. Nasza wyobraźnia za słaba, by sobie przedstawić pustynię. Góry i doliny w sromotnej nagości! Nie widać ani ździebełka zieleni. Tylko człowiek, nagi i ogolony z ostatniego włosa, wyglądałby podobnie; obraz przerażający. W takiej okolicy leży Morze Martwe, gdy tymczasem tuż obok nad Jordanem bujna wegetacja, a w bliskiem Jerychu dojrzewają banany. Kontrast straszny, który jednak wymownie ilustruje klątwę Bożą, rzuconą na Sodomę i Gomorę za potworne ich grzechy cielesne.
W obecnych czasach bujnego sensualizmu i tak licznych zboczeń seksualnych, przypomnienie na ambonie Morza Martwego i zatopionej w niem Sodomy i Gomory działać może skutecznie.
Pan Jezus sam to uczynił, o czem pisze św. Mateusz: Tunc coepit exprobrare civitatibus, in quibus factae sunt plu-
