Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/364

 Selim sapał jeszcze przez długą chwilę, ale wreszcie się pomiarkował i rzekł:
 — Nie! Wszystko się składa, żeby temu psu zawiązać oczy. Po zerwaniu z Lidyą, pozawiązywałem nowe stosunki, zacząłem szaleć. Znasz moją przeklętą naturę. Kochałem się, a raczej udawałem, że się kocham z dziesięć razy. Potrzebowałem wrażeń. Otóż La Rochenoire, który o tem wie dobrze, ani przypuszcza, żebym miał jeszcze pamiętać o Lidyi.
 Potem dodał prędko i jakby mimowolnie:
 — Ja sam się sobie dziwię...
 Roześmiałem się.
 — Ale nie krzywdź mnie ani Lidyi podejrzeniami — zawołał znów gwałtownie. — Ja kocham ją, jak uczciwy człowiek.
 — Myślisz się z nią żenić?
 — Co? Tak, oczywiście!
 — A potem wrócicie zapewne do kraju. Stary twój ojciec tam codzień, siedząc z wilczycą przy kominku, wygląda twego powrotu.
 Nie odpowiedział na to Mirza nic, ale