Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/31

 — To moja rzecz.
 — Mówię to panu z doświadczenia?
 — Z jakiego doświadczenia?
 — Pan jesteś młody człowiek...
 — Tem lepiej dla mnie.
 — A chcesz być mądrym za wszystkich. Trzeba się było starszych poradzić.
 — Toż zawiadamiam panów.
 — E! żyliśmy dotąd spokojnie, choć i czytelni nie bywało.
 — A! to pan nie przeszkadzaj, kiedy pomagać nie chcesz.
 Urzędnik oderwał na chwilę oczy od kart (bo grał) i, zmierzywszy Wilka od stóp do głów, rzekł:
 — Nie rozumiem, skąd się bierze w młodzieży dzisiejszej... Ej! pik zwyczajne!
 — Wist! — odrzekł proboszcz. — Byle jakich zaraźliwości w tych książkach nie było!
 — Wychodź pan. Ja tam wolę preferansa.
 — A ja będę czytać — wołała panna kasyerówna. — Panie Wilk, jakie to książki będą? Ja lubię wzruszające — O!