Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/169

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

 — Prześliczna, ma foi! szczególnie płeć piękna; nie znajdzie sobie równej w całej Europie! A nawet, co mówię w Europie? w całej Warszawie.
 Ogólne rozradowanie. Panna Słomińska spogląda na księcia Antosia i uśmiecha się wstydliwie.
 — Charmant! delicieux! — szepcze w zachwyceniu pani Zwiernicka.
 — Książę zapewne stale Warszawę zaszczyca swoją bytnością? — pyta pani Sidorowicz.
 — Owszem, szczególniej latem, zaszczycam i wieś — odpowiada naiwnie zapytany.
 — Zapewne dla gospodarstwa, a raczej zarządu włości?
 — O, nie! To rzecz mego rządcy; ja przyjeżdżam tylko czasem dla polowania i krokieta. Czy w tej okolicy znają krokieta?
 — Niestety! bardzo mało.
 Miś Rossowski, który aż do tej chwili, jak przystoi na prawdziwego gentlemana, nie mieszając się do rozmowy, patrzył na sufit, zwraca się nagle ku panom i mówi:

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Henryk_Sienkiewicz-Humoreski_z_teki_Worszyłły.pdf/169&oldid=1318455”