Strona:Helena Mniszek - Gehenna T. 2.djvu/197

 Przytulił głowę Andzi do piersi i gładząc jej włosy, spojrzał na nią ukośnie.
 — Nadużyłem bajecznie zaufania panny Anny Tarłówny. Co?
 — Bajecznie!...
 Zaśmiał się cicho, trochę drapieżnie i szepnął jej do ucha, samem tylko poruszeniem warg.
 — Nadużyję jeszcze gorzej... w Hurlestone House.
 Andzię zalał wstydliwy, gorący żar krwi.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

---