na słabość militarną Europy, która jego zdaniem stara się pełnić rolę „mocarstwa cywilnego” (Civilian Power) i wyzbyła się całkowicie realizmu politycznego. Zarzuca jej m.in. lekceważenie zagrożenia ze strony tzw. „państw zbójeckich” (rogue states), brak uwagi na wzrost potęgi Chin czy odrodzenie się potęgi Rosji. Tę ostatnią uważa zresztą za głównego strategicznego rywala Unii Europejskiej[1].
Zbigniew Brzeziński, były doradca amerykańskiego prezydenta Jimmy’ego Cartera w swojej książce pt. Wielka Szachownica[2], szeroko nawiązując do koncepcji klasycznych teoretyków geopolityki – Mackindera i Spykmana, wyłożył swoją wizję światowego przywództwa oraz kluczowych problemów geostrategicznych współczesnego świata. Brzeziński jest orędownikiem światowej hegemonii Stanów Zjednoczonych.
W swojej książce pisał, iż główną areną globu, tytułową szachownicą jest obecnie Eurazja. Podzielił ją na cztery regiony, według których, jego zdaniem, powinna być prowadzona amerykańska polityka w celu zachowania światowej dominacji. Te obszary to: Europa, Rosja, Azja Środkowa oraz Azja Południowo-Wschodnia. Geostrategię amerykański analityk definiował przy tym jako „strategiczną realizację interesów geopolitycznych”[3].
- ↑ R. Kagan, Potęga i Raj. Ameryka i Europa w nowym porządku świata, Warszawa 2003, s. 17-18, 40-41; R. Kagan, Nowa Europa, stara Rosja, „Dziennik” dodatek „Europa” 2008, nr 202 z 16 lutego, s. 15.
- ↑ Z. Brzeziński, Wielka Szachownica: Główne cele polityki amerykańskiej, Warszawa 1996.
- ↑ Ibidem, s. XXVI, 31.
