za jednego z największych geopolityków w USA. W 1942 r. w swojej książce, pt. America’s Strategy in The Word Politics. The United States and the Balance of Power[1] sprzeciwił się tendencjom izolacjonistycznym, optującym za ograniczeniem zaangażowania wojennego Stanów Zjednoczonych tylko do obszaru Pacyfiku. Spykman postulował włączenie się USA do wojny na wszystkich frontach.
W swojej drugiej książce pt. Geography of Peace, wydanej już pośmiertnie w 1944 r., rozwinął i zmodyfikował koncepcje Halforda Mackindera. Uznał, że geopolitycznie najważniejszy obszar świata to nie Heartland, lecz Rimland – „obszar brzegowy”, odpowiednik Mackinderowskiej „strefy wewnętrznej” (Inner/Marginal Crescent). Argumentował, że najważniejsze ekspansje dokonywały się z obrzeży Eurazji w kierunku wnętrza kontynentu.
Parafrazując Mackindera, Spykman ukuł kolejne „prawo geopolityczne”: „Kto panuje nad Rimlandem, panuje nad Eurazją; kto panuje nad Eurazją, panuje nad losami świata”[2].
Uważał, że Stany Zjednoczone powinny utrzymywać sojusz ze Związkiem Sowieckim, ale jednocześnie nie dopuszczać do opanowania przez niego Rimlandu. Spykmana uznaje się za ojca chrzestnego doktryny powstrzymywania (containment) prezydenta
