dzinę badań dał generał Dymitr Milutin (1816-1912). Za głównego geopolitycznego przeciwnika Imperium Rosyjskiego uznał Imperium Brytyjskie. W swoich pracach postulował budowę sojuszu rosyjsko-niemieckiego. Widział konieczność ekspansji rosyjskiej w Azji Centralnej, co miało stać się krokiem ku geopolitycznemu wyparciu Brytyjczyków z Indii[1].
Wzorzec myślowy przeciwstawiający mocarstwa morskie lądowym silnie wpłynął na rozwój idei eurazjańskiej, która w dużym stopniu wykorzystywała i nadal wykorzystuje dorobek geopolityki. W omawianym okresie do grona wybitniejszych przedstawicieli tego nurtu myśli geopolitycznej wchodzili: Piotr Sawicki (1895-1968), Mikołaj Danielewski (1822-1885), Mikołaj Trubieckoj (1890-1983), Włodzimierz Łamański (1833-1914), czy Georgij Florowski (1893-1979)[2]. Silny wpływ geografii na rozwój państw i i cywilizacji dostrzegał Lew Miecznikow (1838-1888), geograf, autor książki pt. Cywilizacja i wielkie historyczne rzeki. Dzielił w niej dzieje ludzkości na okresy: rzeczny (starożytność i średniowiecze), morski (od upadku Kartaginy) i oceaniczny (od odkrycia Ameryki)[3].
We Francji jednym z pionierów myśli geopolitycznej był geograf Paul Vidal de la Blache (1845-1918). Był jednym z prekursorów teorii organicznej w geografii i geopolityce w nauce francu-
- ↑ J. Potulski, Rosyjska geopolityka jako problem poznawczy współczesnej politologii w Polsce, [w:] A. J. Chodurski, M. J. Malinowski (red.), Problemy badawcze i metodologiczne politologii w Polsce, Gdańsk 2006, s. 344-352.
- ↑ J. Potulski, Współczesne kierunki rosyjskiej myśli geopolitycznej. Między nauką, ideologicznym dyskursem a praktyką, Gdańsk 2010, s. 104-118.
- ↑ L. Miecznikow, Ciwilizacija i wielikije istoriczeskije rieki, Moskwa 1995.
