Strona:Geopolityka.pdf/13

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Geopolityka. Skrypt dla początkujących

ne. Pozycja geopolityki została zdeprecjonowana zarówno w państwach Układu Warszawskiego, jak i NATO. Zasady geopolityki kłóciły się bowiem zarówno z marksizmem i doktryną walki klas, jak i z ideologicznym wymiarem modelu zachodniego, usprawiedliwiającym zbrojenia i działania wojenne wartościami wolności i demokracji[1].

Odrodzenie geopolityki po II wojnie światowej datowane jest na lata siedemdziesiąte XX wieku. Wraz z kolejnymi etapami zimnej wojny doktrynerom ze Wschodu i Zachodu coraz trudniej było wytłumaczyć konflikty między państwami o takim samym ustroju (np. dwoma państwami socjalistycznymi), czy z takiego samego kręgu cywilizacyjnego (cywilizacja europejska), z pominięciem zasad klasycznej geopolityki. Równolegle nastąpiło ożywienie terminologii geopolitycznej i badań w tym obszarze w Stanach Zjednoczonych i we Francji. Szczególnie duży wkład w rehabilitację geopolityki amerykańskiej mieli Henry Kissinger i Zbigniew Brzeziński. We Francji powstała nowa szkoła, skupiona wokół czasopisma „Herodote”, założonego w 1976 r. przez geografa Yves’a Lacoste’a. Zimna wojna potwierdziła aktualność zasad geopolitycznych i znaczenia przestrzeni geograficznej w prowadzeniu polityki międzynarodowej. Osobą, która przyczyniła się walnie do rehabilitacji geopolityki w środowisku badaczy stosunków międzynarodowych na Zachodzie był Collin Gray, który w swojej książce z 1977 r. pt. Geopolityka ery nuklearnej: Heartland, Rimlands i rewolucje

  1. C. Jean, Geopolityka, Wrocław 2003, s. 32-33.