koncepcji Polska miała odgrywać rolę łącznika między Wschodem i Zachodem oraz gospodarcze i polityczne wykorzystanie tego faktu. Wakar był jednym z teoretyków, którzy położyli podwaliny pod polską koncepcję Międzymorza, sojuszu państw i narodów położonych na pomoście bałtycko-czarnomorskim. Był także prekursorem prometeizmu, jako kierunku myśli geopolitycznej nastawionej na rozbicie imperium rosyjskiego na państwa narodowe. Przestrzegał przed sojuszem niemiecko-rosyjskim. Był propagatorem tezy o wielowiekowym położeniu geopolitycznym Polski między Niemcami i Rosją. Ostrzegał przez geostrategicznym niebezpieczeństwem ze strony Prus Wschodnich. Postulował ich podział między Polskę i Litwę. Był zwolennikiem koncepcji geopolitycznej Międzymorza[1].
Podobnie geopolityczne zagrożenia dla państwa polskiego widział Stanisław Bukowiecki (1867-1944), polityk i myśliciel polityczny, który przestrzegał przed strategicznym sojuszem Berlina i Moskwy. Wskazywał na trzy drogi wyjścia z sytuacji geopolitycznej, w jakiej znalazła się Polska po odzyskaniu niepodległości: sojusz z Niemcami lub Rosją, przymierze z mocarstwami zachodnimi, budowę własnego bloku polityczno- militarnego w Europie Wschodniej, opowiadając się za tą ostatnią, jako najbardziej efektywną. Przedstawił własny wariant idei Międzymorza, który miał by być zrealizowany w formie federacji wschodnioeuropejskiej. Co
- ↑ P. Eberhardt, Twórcy…, s. 84-89; P. Okulewicz, Koncepcja „Międzymorza” w ujęciu Włodzimierza Wakara, „Mazowieckie Studia Humanistyczne” 2002, nr 2, s. 209-219.
