Ta strona została uwierzytelniona.
106
Marx, „Muzyka dziewiętnastego wieku“ i jego dzieło „o Beethovenie“. E. O. Linder, o operze. Biografie Händla i Mozarta Chryzandra i Jahna. A. Ulibiszefa życie Mozarta, dzieło pełne głębokich poglądów na historyę muzyki, które polecamy młodym artystom, dzieło zaś jego o Beethovenie uważamy za chybione i bez poczucia nowego kierunku napisane. E. Krüger pod wpływem Hegla skreślił swoje „Pomysły o duchu i umiejętności sztuki“, równie mniejsze pisma w nowem piśmie muzycznem. Ogólnie, ostatniemi czasy bujnie się rozwinęła literatura muzyczna, głównie pod egidą R. Wagnera i Liszta. Wymieniamy jeszcze ostatecznie: A. W. Ambros, obrazy oświaty dziejowej, L. Köhler, bracia Müller i kwartet smyczkowy. A. Kullak o pięknie muzycznem, E. v. Elterlein o sonatach Beethovena, i tegoż broszura o jego symfoniach. F. P. hrabia Laurencin, o historyi muzyki kościelnej i jego polemika z Hanslikiem o pięknościach muzyki. Tegóż pismo o utworze Schumanna „Raj i Peri.“ Liszta, muzyka cygańska w Węgrzech. H. v. Kreissles’a biograficzny szkic F. Schuberta. M. Fürstenau: Historya muzyki i teatru na dworze Elektora Saskiego. P. Lohmann, o Faustowskiej muzyce Schumana.
§. 85.
We wszystkich wiekach i najświetniejszych epokach sztuki bywały wsteczne i ciasne głowy, które niezdolne pojąć i dojrzeć momentów jej postępu, ogłaszały naiwnie jej upadek. Jeżeli podobne usiłowania i dziś się pojawiają, jeden rzut oka na dzieje muzyki jest dostateczną wskazówką w tej mierze. Pewnikiem jest, że czas nasz ma prawo poszczycenia się utworami, które świetności dawnych nie ustąpią, a przeto do upadku nie tak blizko. — Jednak nie prześlepiajmy i wad naszej epoki. — Jednak nie prześlepiajmy i wad naszej epoki. — Chodzi nam mianowicie o skoncentrowanie powszechniejsze sił rozstrze-
