większą inteligencja, jeszcze większą wola. Kieruje nami przytem, piękna przyjaciółko, posmak życia, które jak prąd przepływa przez nas. Istnieje szczęście w rzeczach małych, — kto je czuje, ten doświadczy też szczęścia w wielkich rzeczach. Czy była Pani kiedyś tak głodna, aby jeść suchy chleb? Czy lubi Pani świeży chłód źródła w górach? Czy zapach zapomnianej róży jest dla Pani tyleż wart, co słodycz świeżych ust? Kobieta, która zna szczęście tych małych rzeczy, przeżyje też szczęście prawdziwej miłości.
Nie: szczęście miłości nie jest wygodną idyllą cieplutkiego zadowolenia. Gdyż miłość jest najtragiczniejszym gestem, jako najbardziej ślepa. I jest niewyczerpanem źródłem namiętności i łez, które upiększają nasze życie. Dlatego nie jest, jak sądzą jałowe
