Strona:F. Antoni Ossendowski - Najwyższy lot.djvu/266

 Gdy był o jakie pięćdziesiąt kroków, Władek strzelił.
 Woźnica gwałtownie zawrócił konie, lecz pod groźbą rewolwerów komisarzy, odjechawszy na znaczną odległość, stanął.
 Bolszewicy zeskoczyli z wozu i zaczęli się zbliżać, krzycząc:
 — Poddaj się! Poddaj się, bo i tak cię weźmiemy!
 Władek zaczaił się, jak borsuk w norze i nie odzywał się.
 — Poddaj się! — krzyczeli komisarze, nie ośmielając się iść dalej.
 — Pocałuj Lenina w piętę lewej nogi — mruknął sierżant.
 — Weźmiemy ciebie przecież, ty — nie durny, rozumiesz to sam! — doradzali bolszewicy.
 — Prędzej was djabli wezmą niż wy mnie! — pomyślał Wkładek.
 Bolszewicy postąpili kilka kroków naprzód, a, widząc, że zbieg nie strzela, szybko poszli naprzód. Myśleli, widocznie, że przeciwnik nie posiada naboi.
 Sierżant dopuścił ich na dwadzieścia kroków, a wtedy kropnął dwa razy do znajomego komisarza, który natychmiast podniósł obydwie ręce do góry i padł na miejscu.