Strona:F. A. Ossendowski - Staś emigrant.djvu/56

oglądając motor parowy i różne części maszyn.
 Gdy wszyscy już odjechali, przesiadywał tam wraz z Rambasem.
 Wódz Delawarów tłumaczył mu coś i opowiadał z ożywieniem.
 Pewnego razu, spostrzegłszy, że pani Wanda pakuje rzeczy, Basiewicz zmarszczył czoło i mruknął:
 — Nie śpiesz się ze zwijaniem mieszkania! Za parę dni dopiero będę wiedział, co dalej robić ze sobą...
 Tegoż dnia wraz z Chyżym Orłem wsiedli do czółna i popłynęli.
 Wyszli na brzeg dopiero koło Czerwonych Skał, a Rambas rozpalił na ich szczycie jasne ognisko.
 Był to sygnał, po którym zjawił się niebawem wódz Irokezów i usiadł przy ognisku, pytającym wzrokiem patrząc na przybyłych gości.
 — Wodzu — zaczął Basiewicz swoją przemowę do Indjanina — tartak białych ludzi poszedł z dymem, i Anglicy nie chcą go uruchomić powtórnie. Osada opustoszała, bo wszyscy porzucili