Strona:F. A. Ossendowski - Miljoner „Y“.djvu/128

Rozdział XI.

Przygoda Y i Llo.

 Gdy dozorca obudził nazajutrz małych czarnych więźniów, nie znalazł wśród nich ani ich wodza, ani też pucołowatego Llo.
 Ptaszki wyfrunęły z klatki.
 Świadczyła o tem wyłamana bambusowa krata w oknie.
 Od tej chwili wszelkie ślady po zbiegach zupełnie znikły.
 A było to tak.
 Wyskoczywszy w nocy na podwórko więzienne, chłopcy zaczaili się pod ścianą, gdzie panował mrok, i cierpliwie czekali, aż przechadzający się dozorca, stojący na warcie, znuży się i usiądzie na ławce przy bramie. Niedługo na to czekali. Jak dwa chybkie cienie przesunęli się zbiegowie koło budynku i z przeciwległej strony jego natrafili na wysokie ogrodzenie. Zwinni i wprawni we włażeniu na drzewa chłopcy po chwili znaleźli się już za parkanem.
 Y szepnął do Llo:
 — Nie możemy iść przez miasto, bo mogliby nas tam poznać te draby ze świecącemi guzikami i białemi kijami w rękach. Przekradnijmy się nad morze!