trznego. Przemysł potasowy dostarcza krajowi całego potrzebnego rolnictwu zapasu nawozów potasowych i wywozi za granicę poważną ilość soli surowych. Fabryki wytwarzające ważny dla przemysłu chemicznego produkt — sodę, w porównaniu z r. 1919 zwiększyły dziesięciokrotnie swoją wydajność, co pozwala nie tylko na zaspokojenie potrzeb krajowych, lecz i na znaczny wywóz. Przemysł azotowy, skoncentrowany w fabrykach w Chorzowie i Mościcach, stanowi chlubną kartę w dziejach techniki polskiej i wyrabia potrzebne dla obrony kraju, rolnictwa i przemysłu chemicznego kwas azotowy i inne związki azotowe. Prywatne fabryki sztucznych włókien włożyły około 100 miln. złotych w wielkie inwestycje i wyrabiają tani jedwab sztuczny, włókna cięte z celulozy i lanital. Rozwinęły się fabryki sztucznego kauczuku „Ker“ ze spirytusu, co jest wynalazkiem polskim, wełny — z kazeiny mleka, zakłady gumowego obuwia i szczególnie przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny. Fabryki barwników pokrywają zapotrzebowanie przemysłu włókienniczego, garbarni, papierni i fabryk produktów spożywczych. Część towarów chemicznych znalazła dla siebie rozmieszczenie na rynkach bałkańskich i na Węgrzech.
Rozwijają się gwałtownie fabryki suchej destylacji drzewa, potrzebne w pewnej mierze dla obrony kraju.
