Strona:Ernest Renan - Żywot Jezusa.djvu/265

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Ojca[1]. W innem miejscu wyznaje znowu, że Ojciec nie objawił mu wszystkiego[2]. Uważa się za coś więcej, niż za zwyczajnego człowieka; ale oddziela go od Boga dal nieskończona. On jest synem Boga; ale wszyscy ludzie są lub mogą się stać tem samem w różnym stopniu[3]. Wszyscy powinni codziennie wyznawać, że Bóg jest ich Ojcem; wszyscy po zmartwychwstaniu zostaną synami Boga[4]. W starym Testamencie zwano dziećmi bożymi istoty, które żadną miarą nie mogły uchodzić za równe Bogu[5]. Słowo »syn« posiada w językach semickich i w języku Nowego Testamentu bardzo rozległe znaczenie[6]. Zresztą pojęcie, jakie Jezus sobie wyrobił o »człowieku«, nie zawierało nic poniżającego, jak pojęcie chłodnych deistów. Według jego poetycznego poglądu na naturę jedno jedyne tchnienie przenika wszechświat: tchnienie człowieka jest tchnieniem Boga: Bóg mieszka w człowieku, żyje przez czło-

  1. ↑ Jan XIV, 28.
  2. ↑ Marek XIII, 35.
  3. ↑ Mat. V, 9, 45; Łukasz III, 38; VI, 35; XX, 36; Jan I, 12—13; X, 34, 35. Porów. Dzieje Apost. XVII, 28—29; Do Rzym. VIII, 14, 19, 21; IX, 26; II Kor. VI, 18; Galat. III, 26 i w Starym Testamencie Deuter XIV, 1, zwłaszcza Mądrość Salomon. II, 13, 18.
  4. ↑ Łukasz XX, 36.
  5. ↑ Gen. VI, 2; Hiob. I, 6; II, 1; XXVIII, 7; Psalmy II, 7; LXXXII, 6; II Sam. VII, 14.
  6. ↑ Syn dyabła (Mat. XIII, 38; Dzieje Apost. XIII, 10): Synowie tego świata (Marek III, 17; Łukasz XVI, 8; XX, 34); synowie światłości (Łukasz XVI, 8; Jan XII, 36); synowie zmartwychwstania (Łukasz XX, 36); synowie królestwa (Mat. VIII, 12; XIII, 38); synowie łożnicy (Mat. IX, 15; Marek II, 19; Łukasz V, 34); synowie zatracenia (Mat. XXIII, 15); synowie pokoju (Łukasz X, 6) i t. d. Pamiętajmy, że pogański Jowisz zwie się πατήρ ανὂρῶν τε δεῶν τε.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Ernest_Renan_-_Żywot_Jezusa.djvu/265&oldid=2337500”