Strona:Emil Zola - Germinal.djvu/242

zazwyczaj wiele złego. Nim jednak nastąpi coś lepszego strejkować trzeba, gdyż jest to rzeczą nieuniknioną, a kapitał ponosi przytem także znaczne straty. Międzynarodówka była zawsze Opatrznością dla strejkujących, dawał przykłady. I tak na przykład, kiedy w Paryżu zastrejkowali bronzownicy, pracodawcy zgodzili się odrazu na wszystkie żądania dowiedziawszy się, że Międzynarodówka przysyła strejkującym pieniądze. Dalej w Londynie Międzynarodówka uratowała górników, odesławszy na swój koszt przybyłych umyślnym pociągiem, sprowadzonych przez kapitalistów robotników belgijskich. Wystarczy przystąpić, a pracodawcy zadrżą, gdyż robotnicy wejdą tymsamem w skład olbrzymiej armii pracy, której hasłem jest: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego,“ armii ludzi zdecydowanych raczej na śmierć jak jęczenie w niewoli kapitału.
 Przerwały mu okrzyki zapału. Ocierał pot z czoła odsuwając zarazem szklankę, którą mu podawał Maheu. Gdy chciał ciągnąć dalej zagłuszyły go oklaski.
 — Podziałało — szepnął do Stefana. — Już są nasi! Prędko legitymacye!
 Znikł pod stołem i wynurzył się po chwili ze szkatułką w rękach.
 — Towarzysze! — huknął, aż zadudniało i głos jego wybił się nad zgiełk. — Oto karty legitymacyjne członków Międzynarodówki! Niech przystąpią bliżej delegaci, wręczę im je dla rozdania... kwestyę pieniężną załatwi się potem.
 Rasseneur przyskoczył do stołu z protestem ponownym. Stefan rozgorączkowany chciał mówić. Powstał chaos. Levaque miotał w powietrze ciosy pięści, jakby się z kimś boksował. Maheu wstał i mówił, choć nie było słychać ni słowa. Tumult rósł ciągle, a z podłogi wstrząsanej uderzeniami nóg podniosła się kurzawa pyłu przeciążona wyziewami dziewcząt, i potu, taneczników. Nagle otwarły się boczne drzwi i ukazała się pani Desir, wypełniając otwór biustem swym i brzuchem. Potężnym głosem wrzasnęła: