Strona:Eliza Orzeszkowa - W zimowy wieczór.djvu/84

części głowy porosłej rzadkiemi siwemi kępkami.
 — Jaki stan, wasza światłości? jaki ten mój stan...?
 — Ze szlachty pochodzisz, z mieszczan, czy z chłopów?
 — Z chłopów, wasza światłości, chłop, chłop...
 Jeszcze łagodniejszym niż wprzódy głosem sędzia śledczy ciągnął dalej swe pytania.
 — Majątek jaki masz?
 Obwiniony wzruszył ramionami.
 — Miał niegdyś, wasza światłości, miał i ziemię, i chatę, i żywioł wszelki, ale dawno już niema, niczego niema...
 — Żonę i dzieci masz?
 — Żonka zmarła, a dzieci miałem, wasza światłości, miałem... dwie córki i syna, ale teraz już niema, ze wszystkiem niema.
 — Czem się trudnisz?
 — Ja? — ze zdziwieniem jakby wymówił obwiniony: — wasza światłość żąda wiedzieć, co ja robię? zwyczajnie dziad kościelny... pacierze mówię i żebrzę, a co ja mam robić?..
 — Więc jesteś żebrakiem?
 — Tak, wasza światłości, żebrakiem.
 — Oddawna?