Strona:Eliza Orzeszkowa - Pieśń przerwana.djvu/189

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
177
PIEŚŃ PRZERWANA

— Plącze mi się po myśli nuta, która wśród cudnego poematu »W Szwajcaryi« wygląda jak zgrzytnięcie zębami wśród pieśni anielskiej. Cóż robić? Muszę ją pani zakomunikować. Razem słuchaliśmy pieśni anielskiej, razem usłyszymy zgrzyt. Dlaczego ja jeden mam go słyszeć?
Usta jego zaczęły przybierać wyraz ironiczny, zmarszczka pomiędzy brwiami stała się bardzo głęboką. Po chwili milczenia mówił dalej.
— Kilka dni temu znalazłem w pokoju przyjaciela książkę, tłómaczenie polskie pieśni miłosnych Heine’go. Nigdym ich przedtem w tłómaczeniu nie czytał. Przez ciekawość zacząłem przeglądać, czytać. Tłómaczenie bardzo ładne,