Ta strona została przepisana.
dworze, a jak wszyscy ziomkowie staropolskim zwyczajem przybyszów podejmowali, tak i on tém więcej pragnął zapewne uraczyć brata w Apolinie. Taka gościnność przez Desporta wyszydzona, najwięcej go obeszła. Napisał ztego powodu mniéj dowcipny, lecz zalecający się prostotą łaciński wiersz: Gallo crocitanti[1].
- ↑ Et tamen hanc poteras mecum requiescere noctem,
Nec dubiis vitam committere, Galle, tenebris,
State viri: quae causa fugae? non Trinacris haec est,
Ora, nec infames funesto vespere terrae,
Sarmatia est quam Galle fugis, fidissima tellus Hospitibus.
............
Atque ego Galle quidem fateor, neque forsitan ipse
lnficias ibis; vos summo hominumque, Deorumque
Applausu exceptos, passimque agitata per urbes
Adventu vestro convivia: nec puduisse
Sauromatam pictis redimitum tempera sertis
Ad cytbaram saltare rudem, Bacchoque madere.
Quippe ut Galie fidem faceret tibi simplicis, atque
Non fucati animi: quo confidentius et tu
Laetum ageres convivam, epulis acceptus amicis.
Tu vero ingratus fugitivus, Barbarus, hospes
Officium in vitium trabis, et temeto conspergis,
Non tantum me, sed propries etiam ebrie versus.
Quod si peccaturus erem...
Est quod agam meritas diis longa in secula grates.
Hunc animi errorem in patria, non gallico in orbe
Obiectum nobis: ubi Liber largius haustus
Sanguine pensatur: funosaque coena...
Vita emitur: neque sopitos semel expergisci
Fas iterum est, sed producendi ad funera somni,
Funera per summas volvenda cruenta fenestras....
