Strona:Elżbieta Jaraczewska - Powieści narodowe 01.djvu/12

wiem przy niezmiernie żywej i bystrej wyobraźni, nadzwyczajną zdolność czynienia trafnych spostrzeżeń, i zadziwiającą pamięć. Nie uważać, nie pojąć, i zapomnieć, było dla niej niepodobnem. Na kilka lat przed śmiercią, chcąc się sama przekonać ile sobie przypomnieć może anegdot historycznych i innych, podyktowała z pamięci przeszło dwa tysiące, co się zdaje trudnem do uwierzenia.
 Lubo życie pani Jaraczewskiej nie przedstawia żadnych szczególnych wypadków, i należałoby się może ograniczyć na kilkósłownem skreśleniu, jej nader krótkiego literackiego zawodu, pozwolę sobie nadmienić choć nawiasowo, o jej prywatnych stosunkach. — Jakże tu nie wspomnieć o jej gruntownej, i pełnej miłości bliźniego pobożności, o stałości w uczuciach, o poświęceniu w przyjaźni, łagodnej szczerości, łatwości i słodyczy w pożyciu, i niezrównanej przyjemności w towarzystwie. Rozmowa jej niewypowiedzianie zajmująca, dowcipna, bogata w postrzeżenia, w ożywione obrazy, porównania szczęśliwe, samoistny, i