Strona:Edmund Jezierski - Ze świata czarów.pdf/59

dząc pod brzozą, spostrzegł, że ze wzgórza wyszła przecudnej urody dziewoja i zaczęła prać chusty w poblizkim strumieniu.
 Zdumiał się tem pasterz wielce i chciał przyjrzeć się jej zblizka. Podszedł więc i pilnie się przypatruje, gdy naraz ona doń rzecze:
 — Mój dobry człowieku, żebyście tylko chcieli, to moglibyście mnie wybawić, gdyż jestem wraz z całym swym dworem zaklęta pod ziemię przez złą wiedźmę.
 Pasterz zdziwił się jeszcze bardziej; pomyślał chwilę, aż wreszcie rzekł:
 — A cóż mam uczynić, by was zbawić?
 — Nic więcej, tylko zbudować samemu w okolicy trzy kościoły.
 — Co? zbudować trzy kościoły! — zawołał — nie, tego nie mogę zrobić.
 — A to dla czego?
 — Jakżeż mam budować kościoły, kiedy nawet siekiery nie umiem trzymać w ręku, a cóż dopiero robić nią.
 — Ja wam dam taki topór, że jak go weźmiecie do ręki, to sam wszystko zrobi.
 Pomyślał znów pasterz chwilę, aż wreszcie rzekł:
 — Ha, no, jeśli tak, to dobrze.
 Znikła wnet panna we wnętrzu góry, a po chwili wyszła z toporem w ręku i podając mu go, powiedziała: