Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 1 Mowy.djvu/153

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

zapozwać nawet bez zezwolenia strony ukrzywdzonej; musieli tedy sędziowie wysłuchać powodów Cecyliusza i Cycerona, żeby jednemu z nich w oskarżeniu Werresa przyznać pierwszeństwo. Ten rodzaj sporu nazywał się divinatio, dla tego że w nim nie na mocy świadectw i dowodów, ale przez domysł, przez zgadywanie sędziowie wyrokowali, który z dwóch spółzawodników sprawę z większą wymową, gorliwością, sumiennością popierać będzie. Dla tego także mowa Cycerona przeciw Cecyliuszowi nazwana jest divinatio.
Miał ją Cycero za konsulatu M. Licyniusza Krassa i Kn. Pompejusza, 684 roku od założenia Rzymu, 70 przed Chr., w trzydziestym siódmym roku życia, na trzy miesiące przed wprowadzeniem sprawy Werresa. Maniusz Acyliusz Glabrio, pretor do spraw o zdzierstwo, przewodniczył sądowi złożonemu z najdostojniejszych senatorów, którzy przyznali pierwszeństwo Cyceronowi, wsławionemu już wymownemi głosy za Kwincyuszem, dwoma Roscyuszami, i innymi, których obrona do nas nie doszła. W parę miesięcy po tej mowie Cycero został wybrany edylem.