Strona:Domowa nauka oprawiania książek z rysunkami.djvu/19

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
ІI
Materjały i różne przybory używane w oprawnictwie.

1) Tektura, z której robi się wewnętrzna część okładki. Robią ją w fabrykach w arkuszach tak, jak papier, a sprzedają po sklepach na funty.
Arkusz ma około 45 cali długości i około 30 cali szerokości, — grubości rozmaitej. Do książek cienkich bierze się tekturę cienką, do grubych zaś grubszą. Arkusz waży od 1 do 3 funtów. Za funt płaci się od 5 do 7 kopiejek. Tektura jest biała, żółta i siwa. Biała i żółta jest najlepsza i najładniejsza, siwa zaś jest nierówna, bo robią ją z rzeczy szorstkich, jak plewy, trociny, kora drzewna i t. р., a nadto nóż na niej bardzo się tępi — więc jej nie kupujcie.
Można i samemu sobie robić tekturę, naklejając bylejaki papier jeden na drugi, ale potrzeba do tego dużo klajstru, papieru, czasu i w dodatku taka tektura nigdy nie będzie tak ładna, gładka i do krajania dobra, jak fabryczna, więc lepiej kupować gotową.
2) Perkalik, z którego robi się podkładki na końcach grzbietu książki. W największem użyciu na ten cel jest perkalik niebieski i graniasty w czerwone i białe paski. Łokieć kosztuje od 8 — 10 kopiejek.
3) Bibuła, którą się podkleja płótnem lub skórką na grzbiecie. Powinna ona być dość gruba (cień-