Strona:Deotyma - Panienka z okienka.djvu/086

 — Coś Wacpanna zrobiła najlepszego? A toć on za moment znów przylézie?
 — To ja go znów przepędzę, chociażby i dziesięć razów. Jakoż się nasza sąsiadka Waszmości wydawa? Urodziwa, co?
 Mówiąc to, niespokojnie spojrzała w oczy Kaźmiérzowi. Ten się uśmiechnął z wewnętrznego zadowolenia.
 — Hoża niewiasta, — odparł — jeno musi być okrutnie rezolutna.
 — A toś Wacpan trafił w samo cetno. Dobrze to taką być. A ja tego nieumiem, ja się każdego stracham.
 — Uważasz-no Wacpanna jak ta Pani Flora mizdrzy sią do Pana Schultza? Czy oni mają się k'sobie?
 — Ach, dałby to Bóg!
 — Tak powiadasz Wacpanna? Dałby to Bóg? A mnie się widzi jako Pan Schultz bliżéj sobie szuka żonki.
 — Zkąd się to Waszmości uwidziało?
 — Bo mi sam gadał.
 — Więc on o tém gada? O Boże, jakaż ja nieszczęśliwa!
 — Tedy Wacpanna tego niémasz w życzeniu?
 — Oh nigdy! Ja Dobrodzieja respektuję z affektem jak oćca, i nazywałam go zawdy «Faterkiem,» aleć od śmierci Pani Doroty, i tego mi zakazał. Niewiem jak mam gadać do niego, więc gadam: «Dobrodzieju.» Co to za nieszczęście że ta kochana Pani Dorota zmarła! Za niéj wszystko było dobrze. Ale ja tego nie zrobię. Jam jéj obie-