z dnia 15 sierpnia 1944 r.
Na podstawie ustawy Krajowej Rady Narodowej z dnia 15 sierpnia 1944 r. o tymczasowym trybie wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 1 poz. 3) Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego postanawia a Prezydium Krajowej Rady Narodowej zatwierdza, co następuje:
Art. 1. Resort Rolnictwa i Reform Rolnych wykonuje swoje zadania, dotyczące opieki państwowej nad rolnictwem i przeprowadzenia reformy rolnej, przez wojewódzkie i powiatowe urzędy ziemskie, hierarchicznie związane z centralą resortu.
Art. 2. Wojewódzkie urzędy ziemskie zasadniczo działają jako instancja nadzorcza i wytyczająca kierunek działalności powiatowych urzędów ziemskich. Kierownik Resortu Rolnictwa i Reform Rolnych określi drogą rozporządzenia, jakie sprawy zostaną zastrzeżone do bezpośredniego zakresu działania wojewódzkich urzędów ziemskich.
Art. 3. Kontrolę społeczną w sprawach, dotyczących rolnictwa i reform rolnych, sprawują właściwe Rady Narodowe poprzez komisje ziemskie, a to Główną Komisję Ziemską przy Kierowniku Resortu Rolnictwa i Reform Rolnych, Wojewódzką przy Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim i Powiatową przy Powiatowym Urzędzie Ziemskim.
Art. 4. W skład Komisji wchodzą przedstawiciele rolnictwa zarówno małorolni jak średniorolni i bezrolni, fachowcy z dziedziny produkcji rolnej, melioracji, przemysłu rolnego, spółdzielczości rolniczej, handlu rolnymi produktami.
Główna Komisja Ziemska składa się z 12-tu członków, Komisje Wojewódzkie i Powiatowe liczą w miarę potrzeby 8—12 członków.
Główną Komisję Ziemską powołuje Krajowa Rada Narodowa, Wojewódzką Komisję Ziemską — Wojewódzka Rada Narodowa, a Powiatową Komisję Ziemską — Powiatowa Rada Narodowa.
Okres funkcyjny Komisji Ziemskiej wynosi trzy lata.
W Głównej Komisji Ziemskiej przewodniczy Kierownik Resortu Rolnictwa i Reform Rolnych, w Wojewódzkiej — Kierownik Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego, w Powiatowej — kierownik Powiatowego Urzędu Ziemskiego. Członkowie Komisji mają głos doradczy.
