Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/682

rym obie strony otrzymały pewne gwarancje. Metafora w stylu właściwym Dantemu.
 W. 64. Matka chrzestna śniła, że dziecko miało na czole gwiazdę.
 W. 71. Chrysta. Dostojne imię Zbawiciela nie może rymować z niczem innem jeno z sobą samem.
 W. 76—8. Według Acta Sanct. Aug. I. 566.
 W. 83. głośnych kanonistów. Św. Dominik słuchał prawa kanonicznego i cywilnego, dla zdobycia nie fortuny, lecz wiedzy i prawdy. Nauczycielami jego mieli być: Henryk z Suzy, biskup Ostji i Tadeusz d’Alderotto, Florentczyk, czy też Tadeusz Pepoli, prawnik boloński.
 W. 88. prosić szedł. W 1205 r.
 W. 96. Dwudziestu czterech drzew. Mowa o doktorach Kościoła składających dwa wieńce spółśrodkowe. Por. X. 91.
 W. 100—102. Do heretyckich krzów. Dominikanie działali naprzód głównie w Prowancji przeciw herezji Albigenzów. Znane są okropności wojny wywołanej tą inkwizycją. Dante ocenia ją ze stanowiska żarliwego katolika. Przenośnia »krzów« i »topora« wzięta z ew. św. Mateusza, III, 10: »Bo już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona«.
 W. 111—13. kolej przezeń w szczycie kół tych ryta. Św. Franciszek zajmuje szczyt sfery słońca. Św. Bonawentura, generał zakonu, skarży się, że zakonnicy jego reguły zeszli na bezdroża.
 W. 124. Ubertino da Casale był naczelnikiem zelantów, żądających na kapitule powszechnej w 1310 r. najsurowszego obostrzenia reguły. Przeciwnie Matteo da Acquasparta, generał zakonu w 1287 r. mocno ją rozluźnił.
 W. 128. Sw. Bonawentura, doctor seraphicus, (1221—1274), generał zakonu Franciszkanów w 1256, biskup i kardynał, autor przedziwnie pięknych dzieł mistycznych.
 W. 130. Illuminat i Augustyn byli między pierwszymi uczniami św. Franciszka.