ten sam, którym w dwa wieki później strawił się Savonarola.
W. 110. nim temu puch lica ustroi, tj. nim dzisiejsze dziecko wyrośnie na mężczyznę. Niewiadomo, które z licznych nieszczęść spadłych na Florencję w pierwszych latach XIV w. poeta ma tutaj na myśli.
W. 119. foremną tarczę, tj. gdy Księżyc (Diana, siostra Słońca-Apollina) stał w pełni.
Taras VI. Obżarstwo i opilstwo.
W. 8 umyślnie nie spieszy, z miłości Wirgiljusza opóźnia własne wejście do Raju.
W. 10. Piccarda, urodziwa siostra Foresego. Z klasztoru Klarysek brat, Corso Donati wydobył ją przemocą, aby dać za żonę Rosellinowi della Tosa; Piccarda wkrótce potem umarła.
W. 14. w szczycie olympijskim, tj. w Niebie. (Patrz Niebo, p. III, w. 34).
W. 19. Buonagiunta degli Urbiciani z Lukki, poeta maniery prowanckiej, um. 1296 r.
W. 22. W ramionach trzymał Kościół boży, tj. miał za oblubienicę Kościół. Papież Marcin IV (1281—85), wielki smakosz: jedną z jego wyszukanych potraw były węgorze gotowane w białem winie z Bolseny.
W 29. Ubaldin z Pila, zamku w Mugello, ojciec arcybiskupa Ruggierego z epizodu Ugolina.
W. 30. duch prałata, Bonifacego del Fieschi, arcybiskupa Rawenny 1274—95 r. Był to raczej agitator polityczny, niż duszpasterz; lubił wystawność i utrzymywał liczny dwór z dochodów dyecezji.
W. 31. Markiz de Rigogliosi z Forli, gdy ktoś uczynił przymówkę, że za wiele pije, miał odpowiedzieć, że ma ustawiczne pragnienie.
W. 39. Gentucca, Lukezanka. Buonagiunta przepowiada poecie, że zakocha się w dziewczynie tego
