liano del Dante, sąsiadujący ze Scrovigni’emi. Przepowiednia pełna grozy dla żyjącego jeszcze człowieka.
W. 73. Trzy dzióby... w herbowym szyku posiadał Giovanni Bujamonte, szlachcic florencki, największy lichwiarz swego wieku.
W. 74. język wyciągnął plugawie: giest ironicznej pochwały.
W. 82. takie tutaj w głąb prowadzą schody: Gerion, później Anteusz (p. XXVI) i Lucyper (p. XXXIV).
W. 84. Wirgiljusz osłania Dantego: rozum strzeże człowieka przed zdradą.
W. 97. Gerion był królem hiszpańskim, miał posiadać trzy głowy i odznaczać się niezwykłą przebiegłością, dlatego postanowiony strażnikiem koła oszustów i szalbierzy.
W. 108. Od czego nieba strop jest przepalony. Faeton zmyliwszy drogę wozu słońca miał przepalić niebo. Stąd powstała droga mleczna.
W. 109. Ikar, syn Dedala, wzleciawszy na sztucznych skrzydłach, przyprawionych do bark woskiem, spadł, kiedy zbytnio zbliżył się do słońca.
W. 116. lecz jam nie czuł spadu. Poeta odgaduje to, co areonauci dzisiejsi wiedzą z doświadczenia.
W. 127—132. Sokolnik łaje sokoła powracającego bez łupu, z obawy że się znarowi.
Koło VIII. Złe Doły. Jar. 1. Uwodziciele.
W. 1. Złe Doły w oryg. Malebolge składają się z głębokiej studni opasanej pierściennymi jarami, w liczbie 10: zstępują one coraz niżej i zapomocą kamiennych tam są podzielone na mnóstwo przegród; niektóre z nich spodem wykrojone, wyglądają jak włoskie, łukowate mosty.
W. 25—27. we dwa rzędy. Dwa rodzaje uwodzicieli: dla korzyści cudzej i własnej.
W. 26. w jubileuszowy — Rok tj. r. 1300,
