Strona:Daniel De Foe - Robinson Kruzoe.djvu/18

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 16 —

Robinson, mimo bogactwa i dobrobyt tęsknił za rodziną. Oddał więc w ręce ludzi z okrętu, którzy chcieli tutaj pozostać, rządy i władzę, a sam z sercem stęsknionem wyruszył do ojczystego kraju wraz Piętaszkiem, który go nie chciał opuścić, psem wiernym i papugą. Na brzegu żegnali go wszyscy, a on oczami pełnemi łez ogarniał wyspę ukochaną, która nauczyła go pracować, kochać ojczyznę opuszczoną i szanować wolę rodziców.
Przybywszy do Londynu zastał jeszcze ojca przy życiu, matka dawno umarła.
Jakże opłakiwał gorzko śmierć tej najdroższej i jak postanowił odpłacić ojcu posłuszeństwem i dobrocią za sprawione przez siebie cierpienia.
I postanowienie spełnił gorliwie. Stał się wzorowym synem i uczciwym i szanowanym kupcem — wzorem sumienności i pracowitości w wytęsknionej niegdyś na wyspie, ojczyźnie.

KONIEC.