Strona:D. M. Mereżkowski - Julian Apostata.pdf/301

je na śmierć, a potem wytarzali drgające jeszcze wnętrzkności w jęczmienia i rzucili wieprzom...
 — Widziałem na własne oczy — dodał młody tkacz o bladej zaciętej twarzy — w Heliopolisie poganina, który jadł na surowo wątrobę zabitego dyakona.
 — Co za zgroza! — rzekł kotlarz, marszcząc brwi.
 Wielu przeżegnało się.
 Strombix z pomocą Aragarysa wdrapał się na stół brudny, z kałużami rozlanego wina, i przybierając pozę mówcy, zwrócił się do tłumu Aragaris, potakując mu głową, z dumą nań wskazywał.
 — Obywatele! — rozpoczął Strombix — dokądże będziemy zwlekali z powstaniem? Czy nie wiecie o przysiędze Juliana, że skoro tylko powróci jako zwycięzca Persów, natychmiast zgromadzi świętych obrońców Kościoła i rzucili ich na pastwę dzikich zwierząt w amfiteatrach! Kruchty bazylik zamieni w składy siana, a wnętrze kościołów w stajnie!...
 W tej chwili przez drzwi wtoczył się jak kłębek staruszek garbaty, blady ze strachu; był to mąż gałganiarki, szklarz. Stanął, trzepnął się z rozpaczą po udach, i spojrzawszy błędnym wzrokiem dokoła, wyjąkał:
 — Słyszeliście? Ładna sprawa!... Dwieście trupów w studniach i kanałach!
 — Gdzie? Kiedy? Jakie trupy? Co takiego?..!
 — Ciszej, ciszej... — szeptał szklarz, machając rękoma i ciągnął tajemniczo: — Mówią, że Odstępca oddawna już wróży na wnętrznościach żywych ludzi wiecznie o tej wojnie z Persami i zwycięstwie nad chrześcijany.
 I nie mogąc złapać tchu z zadowolenia, ciągnął jeszcze ciszej:
 — W lochach pałacu antyochijskiego wykryto skrzynie kości — kości ludzkie!... a w mieście Karra, w pobli-