Reżyser, Jacques Piper, był jednym z najwytworniejszych ludzi w stolicy naddunajskiej. Jeżeli ośmielimy się mu postawić jaki zarzut, to chyba tylko ten, że był to człowiek stanowczo za wytworny. Nie można przelicytowywać odrazu wszystkich ideałów Oskara Wilde‘a, nie można nosić jednocześnie najmodniejszych kołnierzyków amerykańskich, garniturów angielskich, krawatów paryskich, palt wiedeńskich i kapelusików „Borsalino“. Zwłaszcza, jeżeli ktoś ma przytem w kieszeni papierośnicę kaukaską, fajeczkę holenderską i tłoczony, skórzany porfel florencki, że zamilczymy już o metryce małopolskiej.
Jacques Piper ondulował włosy, lakierował paznokcie szellakiem i nie wymawiał litery r.
Przybram poznał osobiście wielkiego Pipera w małej kawiarence w dzielnicy filmowej. Hubert
Strona:Bruno Winawer - Doktor Przybram.djvu/80
Ta strona została uwierzytelniona.
IX.
FILM.
