Strona:Bronisław Malinowski - Wierzenia pierwotne i formy ustroju społecznego.pdf/226

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

wniej przed upadkiem tradycyi i moralności plemiennej totemy były uważane za święte i były ścisłe tabu. Członkowie klanu pszczół posiadają władzę nad tymi owadami[1].
Baganda. Klany nazwane są według totemu[2]. Totemy są święte dla członków klanu, którzy nie zabijają ich ani jedzą[3]. Legendy uzasadniające tabu i określające stosunek człowieka do totemu, orzekają, że pokarm niektórych zwierząt był niezdrowy dla pewnych rodzin, a równocześnie wielki król Kinta pragnął, ażeby zwierzęta się rozmnażały, a więc zakazał pożywać zwierzęta szkodliwe tym rodzinom, którym one nie służyły[4], istnieje tylko parę tradycyi, tłómaczących ścisły związek przodka klanu z totemem[5].
Mandingo (Afryka zachodnia). Istnieją legendy, opowiadające o blizkim stosunku przodka klanu ze zwierzęciem totemicznem; zwykle przodek doznał ważnej przysługi od zwierzęcia[6].
Siena. Plemie to wierzy, że po śmierci dusza człowieka przechodzi w jego totem[7]. Istnieje u nich też wiara, że śmierć zwierzęcia pociąga za sobą śmierć jednego z członków klanu[8].

Tshi. Klany są nazwane według totemu[9]. Otaczają totem szacunkiem, mówiąc o nim, używają tytułu „nana“ (dziadek), którym przemawiają też do królów Ashantce[10]. I te plemiona wierzą w transmigracye duszy ludzkiej w totem i w to, że śmierć zwierzęcia totemicznego pociąga za sobą śmierć człowieka[11]. Oczywiście wierzenia te mogą

  1. Frazer II. str. 433, 434.
  2. Ibid. str. 472, 477.
  3. Ibid. str. 473.
  4. Ibid. 475, 476.
  5. Ibid. str. 502, 503.
  6. Ibid. str. 514, 551.
  7. Ibid. str. 552.
  8. Ibid. str. 551.
  9. Ibid. str. 556 — 558.
  10. Ibid. str. 560.
  11. Ibid. str. 560.