Strona:Bronisław Malinowski - Wierzenia pierwotne i formy ustroju społecznego.pdf/213

 Gajo (Sumatra). Tabu istnieje. Motywowane przysięgą albo zaklęciem przodka klanu, iż nigdy klan ten nie będzie spożywał danego zwierzęcia^[1].

Indye wschodnie (dzikie plemiona wnętrza).

 Bhil. Tabu ściśle zachowane^[2].
 Khangar. Tabu istnieje. Ściśle zachowywane^[3].
 Arakh. Tabu istnieje. Ściśle zachowywane^[4].
 Oraon. Tabu prawdopodobnie istnieje, ponieważ „mają oni zwierzęta za święte, w ten lub inny sposób“^[5].

Afryka.

 Herero. Tabu istnieje. Odnosi się przeważnie do bydła. Członkom poszczególnych klanów nie wolno spożywać poszczególnych części wołu czy krowy, pić mleka krów pewnych barw i t. p. Tabu rozciąga się nietylko na spożywanie, ale i na hodowanie pewnych gatunków bydła, określonych zabarwieniem, formą rogów itd.^[6]
 Beczuana. Tabu istnieje. Jest ściśle przestrzegane. Odnosi się do zabijania, spożywania i używania przedmiotu totemicznego^[7].
 Angoni. Tabu istnieje. Przestrzegane ściśle. Odnosi się do zabijania, spożywania i używaniu totemu. Nie wolno nawet ciągnąć ekonomicznych korzyści z handlu przedmiotem totemicznym np. kością słoniową^[8].
 Taveta. Niema tabu totemicznego^[9].

 A—Kamba. Tabu istnieje. Przestrzegane ściśle. Przekroczenie pociąga za sobą chorobę^[10].

1. Frazer str. 191
2. Ibid. str. 219.
3. Ibid. str. 220—221.
4. Ibid. str. 221.
5. Ibid. str. 290.
6. Ibid. str. 362—363.
7. Ibid. str. 372—376.
8. Ibid. str. 397.
9. Ibid. str. 418.
10. Ibid. str. 421—422.