Strona:Björnstjerne Björnson - Tomasz Rendalen.djvu/51

 Za powrotem okazała się dzielną nauczycielką, zaczęła dawać lekcje chłopcom i dziewczętom i spłacać dług.
 Wzbudziło to jednogłośny podziw w mieście i wszyscy okazywali jej życzliwość wielką. Już sama jej postać pociągała każdego. Piękna twarzyczka podoba się zawsze, ale piękna figura budzi inne jeszcze myśli. Tomasyna była śmigła, mocno zbudowana i ubierała się modnie. Podobnie jak wszystkie zdrowe dziewczęta, odczuwała z młodości już chęć do ćwiczeń cielesnych i znalazła też po tem u sposobność w Anglji. Ćwiczeń fizycznych nie zaniedbywała przez całe pięć lat pobytu zagranicą i stały się one jej namiętnością. To ją różniło od innych dziewcząt miejscowych.
 Podziwiano jej figurę, mimo że miała płaski trochę nos i tak jasne włosy, iż za łysą można ją było uważać z pewnej oddali. Nie miała też niemal brwi, oczy posiadały kolor szary, a usta rozmiary nadmierne. Ale zęby połyskiwały, jak perły, i były tak zdrowe, jakby żyła jeszcze ciągle wraz z rodziną w Rendalen i jadała jeno czarny chleb. Patrząc na nią z boku i spostrzegając potem nagle jej twarz, doznawało się rozczarowania, ale kształty ciała rozpraszały wszelką wątpliwość.
 Mając krótki wzrok, nosiła często okulary i była jedyną dziewczyną z okularami w mieście (binokle nieweszły jeszcze wówczas w modę). I to także nadawało jej odrębną cechę. Cała postać Tomasyny wyrażała siłę i rozsądek.
 W czasie zimy była królową balów, a cały wyraz twarzy świadczył wyraźnie, że cieszy się z powrotu do domu i swobodnego obcowania z młodzieżą płci obojga, która jej okazywała wielką życzliwość. Mówiła