Izraelu, a wyiścia iego są z dawna, ode dni wiecznych.
3. Przetoż choć ie wyda w rozproszenie aż do czasu, któregoby rodząca porodziła, wszakże ostatek braci iego nawrócą się z syny Izraelskimi.
4. I stanie a paść (ie) będzie w sile Pańskiéy, i w sławie imienia Pana Boga swego; i będą mieszkać, bo iuż wielmożnym będzie aż do granic ziemi.
5. I będzie taki pokóy, że gdy Assyryyczyk wtargnie w ziemię naszę, i gdy podepce pałace nasze, tedy wystawimy przeciw niemu siedm pasterzów, i ośmioro Książąt z ludu.
6. Ci wypasą ziemię Assyryyską mieczem, i ziemię Nimrodowę w granicach ich; a tak wyrwie nas Assyryyczykowi, gdy przyciągnie do ziemi naszéy, i gdy będzie deptał granice nazse[1].
7. Przetoż ostatki Iakubowe w pośrzodku wielu narodów będą iako rosa od Pana, iako ciche deszcze skrapiaiące trawę, których się nie spodziewa od człowieka, ani ich czeka od synów ludzkich.
8. Będą téż ostatki Iakubowe między Pogany w pośrzodku wielu narodów iako lew między zwierzęty leśnemi, a iako szczenię lwie między trzodą owiec, które gdy idzie, a depce i łapa, niemasz nikogo, ktoby wydarł.
9. Wywyższy się ręka twoia nad nieprzyiacioły twoimi, a wszyscy przeciwnicy twoi wykorzenieni będą.
10. I stanie się dnia onego, mówi Pan, że wytracę konie twoie z pośrzodku ciebie, a wozy twoie popsuię.
11. I wygubię miasta ziemi twoiéy, a poborzę wszystkie twierdze twoie.
12.[2] Wygubię téż gusła z ciebie, a wieszczków nie będzie w tobie.
13. Wygubię téż ryte bałwany twoie i obrazy twoie z pośrzodku ciebie, a nie będziesz się więcéy kłaniał robocie rąk twoich.
14. Wykorzenię i gaie twoie z pośrzodku ciebie, a wygładzę nieprzyiacioły twoie.
15. A tak w gniewie i w zapalczywości wykonam pomstę nad narody, którzy nie byli posłuszni.
I. Oświadczenie niewdzięczności ludu Izraelskiego 1 — 5. II. Opisanie pozwierzchnego ich nabożeństwa a okazanie prawdziwego 6 — 8. III. Ogłoszenie nad nimi kaźni 9 — 16.
Słuchaycie proszę, co mówi Pan: Wstań, rozpieray się[3] z temi górami, a niech słuchaią pagórki głosu twego.
2. Słuchaycie góry sporu Pańskiego, i naymocnieysze grunty ziemi; bo Pan ma spór z ludem swoim, a z Ieruzalemem prawo wiedzie.
3. Ludu móy! cóżemci uczynił, a w czémemci się uprzykrzył? Odłóż świadectwo przeciwko mnie.
4. Wszakiem cię wywiódł z ziemi[4] Egipskiéy, a z domu niewolników odkupiłem cię i posłałem przed obliczem twoiém Moyżesza, Aarona i Maryą.
5. Ludu móy! Wspomni teraz, co za radę uczynił Balak[5] Król Moabski, a co mu odpowiedział Balaam, syn Beorów; wspomni téż, coć się działo od Syttym aż do Galgal, abyś poznał sprawiedliwości Pańskie.
II. 6. Ale mówisz: Z czémże się stawię przed Panem; a pokłonię się Bogu naywyższemu? Izali się przedeń stawię z ofiarami całopalonemi, z cielcy rocznymi?
7. Izali się Pan kocha w tysiącach baranów, i w tysiącu tysięcy strumieniów oliwy? Izali dam pierworodnego swego za przestępstwo moie? albo owoc żywota mego za grzech duszy moiéy?
8. Oznaymiłci[6] człowiecze, co iest dobrego, i czegoż Pan chce po tobie; tylko abyś czynił sąd, a miłował[7] miłosierdzie, i pokornie chodził z Bogiem twoim.
III. 9. Głos Pański na miasto woła: (ale rostropny sam się ogląda na imię twoie o Boże!) Słuchaycież o rózdze, i kto ią postanowił.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – nasze.
- ↑ Zach. 13, 2.
- ↑ Izai. 1, 2.
- ↑ 2 Moy. 12, 51. r. 14, 30.
- ↑ 4 Moy. 22, 5. r. 23, 7. 8.
- ↑ 5 Moy. 10, 12. r. 30, 15.
- ↑ Ozeasz. 6, 6.
