Przejdź do zawartości

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/944

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

mnóstwo wszelakiéy pociechy obiecuie 16 — 21.
Bo oto, w one dni i w on czas, gdy nawrócę poimany lud Iudski i Ieruzalemski,
2. Zgromadzę téż wszystkie narody, i zprowadzę ie na dolinę Iozafat, i będę się tam z nimi sądził o lud swóy, i o dziedzictwo swoie Izraelskie, które rozproszyli między Pogany, i ziemię moię rozdzielili.
3. O lud téż móy los miotali, a dawali młodzieniaszka za wszetecznicę, a dziéweczkę przedawali za wino, aby pili.
4. Ale wy cóż przeciwko mnie macie, o Tyryyczycy i Sydończycy i wszystkie granice Filistyńskie? Izali wy mnie nagrodę czynicie? Ieźli mi tak nagrodę czynicie, snadnieć i prędko i Ia obrócę nagrodę waszę na głowę waszę,
5. Którzy śrebro moie i złoto moie zabieracie, a klenoty moie wyborne wnosicie do kościołów swoich;
6. A syny Iudskie i syny Ieruzalemskie przedawacie synom Iawanowym, abyście ie oddalili od granic ich.
7. Oto, Ia wzbudzę ie z tego mieysca, na któreście ie zaprzedali, a obrócę nagrodę waszę na głowę waszę;
8. I zaprzedam syny wasze i córki wasze w ręce synów Iudskich, i zaprzedadzą ie Sabeyczykom do narodu dalekiego; bo Pan mówił.
9. Obwołaycie to między narody, ogłoście woynę, pobudźcie mocarzów, niech przyciągną a dadzą się naiąć wszyscy mężowie waleczni.
10. Przekuycie lemiesze wasze na miecze, a kosy wasze na oszczepy; kto słaby, niech rzecze: Mocnym ia.
11. Zgromadźcie się, a zbieżcie się wszyscy narodowie okoliczni, zbierzcie się; spraw to o Panie! że tam zstąpią mocarze twoi.
12. Niech się ocucą i przyciągną ci narodowie na dolinę Iozafat; bo tam siedzieć będę, abym sądził wszystkie narody okoliczne.
13. Zapuścież[1] sierp, bo się dostało żniwo; póydźcie, zstąpcie, bo pełna iest prasa; opływaią kadzi, bo wiele iest złości ich.
14. Gromady, gromady leżeć będą w dolinie posieczenia; bo bliski iest dzień Pański w dolinie posieczenia.
15. Słońce i miesiąc[2] zaćmią się, a gwiazdy stracą iasność swoię.
16. Nad to Pan z Syonu[3] zaryczy, a z Ieruzalemu wyda głos swóy, tak że zadrzą niebiosa i ziemia;
II. Ale Pan iest ucieczką ludu swego i siłą synów Izraelskich.
17. I[4] dowiecie się, żem Ia Pan, Bóg wasz, mieszkaiący na Syonie, górze świętobliwości swoiéy; a tak Ieruzalem będzie święte, a obcy nie przeydą więcéy przez nie.
18. I stanie się dnia onego, że góry kropić będą[5] moszczem, a pagórki opływać mlekiem, i wszystkie strumienie Iudskie będą pełne wody, a z domu[6] Pańskiego wynidzie źrzódło, które obleie dolinę Syttym.
19. Egipt przyidzie na spustoszenie, a ziemia Edomska w straszną się pustynią obróci dla gwałtu synom Iudskim uczynionego; bo wylewali krew niewinną w ziemi ich.
20. Ale Iuda na wieki trwać będzie, a Ieruzalem od narodu do narodu;
21. I oczyścię te, którychem krwi nie oczyścił; a Pan[7] mieszka na Syonie.



  1. Obiaw. 14, 15. 18.
  2. Ioel. 2, 10. 31.
  3. Ier. 25, 30. Amos. 1, 2.
  4. Ezech. 34, 30.
  5. Amos. 9, 13.
  6. Ezech. 17, 1.
  7. Ps. 9, 12. 74, 2.