w pośrzód morza, a iako ten, który śpi na wierzchu masztu;
35. Rzeczesz: Ubito mię, a nie stękałem, potłuczono mię, a nie czułem; gdy się ocucę, i udam się zaś do tego.
Nie naśladuy[1] ludzi złych, ani żąday, przebywać z nimi;
2. Albowiem[2] serce ich myśli o drapiestwie, a wargi ich mówią o uciśnieniu.
3. Mądrością bywa dom zbudowany, a rostropnością umocniony.
4. Zaiste przez umieiętność komory napełnione bywaią wszelakiémi bogactwy kosztownemi i wdzięcznemi.
5. Człowiek mądry mocny iest, a mąż umieiętny przydawa siły.
6. Albowiem przez mądrą radę[3] zwiedziesz bitwę, a wybawienie przez mnóstwo rayców mieć będziesz.
7. Wysokie są głupiemu mądrości; w bramie nie otworzy ust swoich.[4]
8. Kto myśli źle czynić, tego złośliwym zwać będą.
9. Zła myśl głupiego iest grzechem, a pośmiewca iest obrzydliwością ludzką.
10. Ieźli będziesz gnuśnym, tedy w dzień ucisku słaba będzie siła twoia.
11. Wybawiay poimane[5] na śmierć, a od tych, którzy idą na stracenie, nie odwracay się.
12. Ieźli rzeczesz: Otośmy o tym nie wiedzieli; izali ten, który waży serca nie rozumie? a ten, który strzeże duszy twoiéy, nie rozezna? i nie odda człowiekowi[6] według uczynków iego?
13. Iedz miód, synu móy! bo dobry, i plastr słodki podniebieniu twemu.
14. Tak umieiętność mądrości duszy twoiéy, ieźliże ią znaydziesz; onać będzie nadgrodą, a nadzieia twoia nie będzie wycięta.[7]
15. Nie czyń zasadzki, niezbożniku! na przybytek sprawiedliwego, a nie przekażay odpoczynieniu iego.
16. Bo choć siedm kroć upada sprawiedliwy, przecię zaś powstawa; ale niezbożni wpadną w nieszczęście.
17. Gdy upadnie[8] nieprzyiaciel twóy, nie ciesz się; i gdy się potknie, niech się nie raduie serce twoie;
18. Aby snadź nie uyrzał Pan, a nie podobałoby się to w oczach iego, i odwróciłby od niego gniew swóy na cię.
19. Nie gnieway się[9] dla złośników, ani się udaway za niepobożnymi;
20. Boć nie weźmie złośnik nadgrody; pochodnia[10] niepobożnych zgaśnie.
21. Synu móy! bóy się Pana i Króla, a z niestatecznymi nie mieszay się;
22. Boć znagła powstanie zginienie ich, a upadek obudwu któż wié?
23. I toć téż mądrym należy: Wzgląd mieć[11] na osobę u sądu, nie dobra.
24. Tego, który mówi niepobożnemu: Iesteś[12] sprawiedliwy; będą ludzie przeklinać, a narodowie się nim brzydzić będą.
25. Ale którzy go karzą, szczęśliwi będą, a przyidzie na nie błogosławieństwo każdego dobrego.
26. Pocałuią wargi tego co mówi słowa prawdziwe.
27. Rozrządź na polu robotę twoię, a sprawuy pilnie rolą swoię; a potym będziesz budował dom twóy.
28. Nie bądź świadkiem lekkomyślnym przeciw bliźniemu swemu, ani czyń łagodnych namów wargami swemi.
29. Nie mów: Iako mi[13] uczynił, tak mu uczynię; oddam mężowi temu według uczynku iego.
30. Szedłem przez pole męża leniwego, a przez winnicę człowieka głupiego;
31. A oto, porosła wszędy ostem; pokrzywy wszystko pokryły, a płot kamienny iéy rozwalił się.
32. Co ia uyrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.
- ↑ Ps. 37, 1. Przyp. 23, 17.
- ↑ Ps. 10, 7. Przyp. 1, 11.
- ↑ Przyp. 11, 14. r. 15, 22. r. 20, 18.
- ↑ Przyp. 14, 6.
- ↑ Ps. 82, 4.
- ↑ Iob. 34, 11. Ps. 62, 13. Ier. 32, 19. Rzym. 2, 6. Obiaw. 22, 12.
- ↑ Przyp. 23, 18.
- ↑ Przyp. 17, 5. Iob. 31, 29.
- ↑ Ps. 37, 1.
- ↑ Przyp. 13, 19.
- ↑ 2 Moy. 23, 8. 3 Moy. 19, 15. 5 Moy. 16, 19. Przyp. 18, 5. r. 28, 21. Ian. 7, 24.
- ↑ Przyp. 17, 15. Izai. 5, 23. 24.
- ↑ Rzym. 12, 19.
