ni duszy swéy; ale okrutnik trapi ciało swoie.
18. Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieie sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.
19. Iako sprawiedliwość iest ku żywotowi, tak kto naśladuie złości, bliski iest śmierci.
20. Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobaią, którzy żyią bez zmazy.
21. Złośnik,[1] choć sobie inne na pomoc weźmie, pomsty nie uydzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
22. Niewiasta piękna a głupia iest iako kolce złote w pysku u świni.
23. Żądza sprawiedliwych[2] iest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.
24. Nie ieden[3] udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcéy, niż trzeba, a wżdy ubożeie.
25. Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam téż będzie nasycony.
26. Kto zatrzymywa zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który ie przedawa.
27. Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyiaźni; ale kto szuka[4] złego, przyydzie nań.
28. Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi iako latorośl zielenieć[5] się będą.
29. Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.
30. Owoc sprawiedliwego iest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry iest.
31. Oto, ieźli się sprawiedliwemu na ziemi nadgroda stawa, tedy daleko więcéy niezbożnemu[6] i grzesnikowi.
Kto miłuie ćwiczenie, miłuie umieiętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim iest.
2. Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża, który złe myśli, Bóg potępi.
3. Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
4. Żona stateczna koroną iest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, iest iako zgniłość w kościach iego.
5. Myśli sprawiedliwych są prawe; ale rady niepobożnych zdradliwe.
6. Słowa niepobożnych czyhaią[7] na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiaią ie.
7. Niepobożni podwróceni bywaią, tak, że ich niestawa; ale dom sprawiedliwych zostawa.
8. Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto iest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
9. Lepszy iest[8] człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie stawa chleba.
10. Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne iest.
11. Kto sprawuie ziemię swoię, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuie próżnuiących, głupi iest.[9]
12. Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych dawa ią.
13. W przestępstwie[10] warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
14. Z owocu ust każdy[11] będzie nasycony dobrém, a nadgrodę spraw rąk iego Bóg mu odda.
15. Droga[12] głupiego zda się prosta przed oczyma iego; ale kto słucha rady, mądrym iest.
16. Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostróżny pokrywa hańbę swoię.
17. Kto mówi[13] prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
18. Znaydzie takowego, co mówi
