Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!
2. Panie: wysłuchay głos móy; nakłoń uszu twych do głosu proźb moich.
3. Panie! będzieszli nieprawości[1] upatrował, Panie! któż się zostoi?
4. Aleć u ciebie iest odpuszczenie, aby się ciebie bano.
5. Oczekiwam na Pana; oczekiwa dusza moia, i ieszcze oczekiwa na słowo iego.
6. Dusza moia oczekiwa Pana, pilniéy niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.
7. Oczekiwayże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana iest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.
8. Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości iego.
Pokorę swą Prorok przykładem dziecięcia Bogu przekłada. II. a żeby go lud Boży w tym naśladował, upomina.
1. Pieśń stopniów Dawidowa.
Panie! nie wyniosło się serce moie, ani się wyniosły oczy moie, anim się kusił o rzeczy wielkie, albo wyższe nad to, niż mi należy.
2. Izalim nie położył i nie uspokoił duszy moiéy, iako dziecię ostawione od matki swéy? ostawionemu dziecięciu była podobna we mnie dusza moia.
3. Mieyże nadzieię w Panu, o Izraelu! odtąd aż na wieki.
I. Dawid przypomina swoię i ludu swego ku chwale Bożéy gorącość. II. Upewnia, że Bóg dla przysiąg swych wszystko uczyni, ieźli tylko potomstwo iego w przymierzu Pańskiém chodzić będzie.
1. Pieśń stopniów.
Na Dawida pomni, Panie! na wszystkie utrapienia iego.
2. Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Iakubowemu, mówiąc:
3. Zaiste nie wnidę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4. I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5. Dokąd nie znaydę mieysca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Iakubowemu.
6. Oto, usłyszawszy[2] o niéy w Efracie, znaleźliśmy ią na polach leśnych.
7. Wnidźmyż do przybytków iego, a kłaniaymy się u podnóżka nóg iego.
8. Powstańże Panie! a wnidź do odpoczynienia[3] twego, ty, i skrzynia możności twoiéy.
9. Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi niech się rozraduią.
10. Dla Dawida, sługi twego, nie odwracay oblicza pomazańca twego.
11. Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niéy, mówiąc: Z owocu Żywota twego posadzę[4] na stolicy twoiéy.
12. Będąli strzegli synowie twoi przymierza moiego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twoiéy.
13. Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14. Toć będzie odpoczynienie moie aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15. Żywność iego będę obficie błogosławił, a ubogie iego nasycę chlebem.
16. Kapłany iego przyoblokę zbawieniem, a święci iego weseląc się, radować się będą.
17. Tam sprawię, że zakwitnie róg[5] Dawidów; tam zgotuię pochodnią pomazańcowi memu.
18. Nieprzyiacioły iego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona iego.
Miłość i zgodę synów Bożych zaleca, i one do kosztownego oleyku Aaronowego, i rosy Hermońskiéy przyrównywa.
1. Pieśń stopniów Dawidowa.
